บทที่ 106

ยามเย็นแล้ว หลินเซียวก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา

เสิ่นชิงมองดวงตาที่แดงก่ำของเฉียวซวิน แล้วพูดเบาๆ ว่า “ฉันจะเฝ้าอยู่ที่นี่เองนะ ลูกกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า อย่างน้อยก็งีบสักหน่อยแล้วค่อยกลับมา ถ้าฝืนตัวเองแบบนี้ต่อไปจะเป็นยังไงไหว? อีกอย่าง พ่อของลูกอยู่ที่บ้านก็เป็นห่วงลูกนะ”

เฉียวซวินพยักหน้ารับ ...